GOA SITTEN, GOD IS ALL DOAR




Net over de grens van Twente kwam ik in Duitsland dit bankje tegen.
Het stond tegen de flank van een kerk.
Het voelde als een uitnodiging van God om te komen zitten.

‘God wacht op ons.
Laten wij stil worden voor een ontmoeting met Hem.’
Een gemeentelid vroeg mij waarom ik elke zondagse viering begin met deze woorden.
Het maakte indruk op haar. Ik vroeg haar waarom.
‘Nou, je zou denken dat wij op God wachten. Maar toen ik hoorde dat God hier op óns wacht kreeg ik er meteen een andere beleving bij.
Als God wacht dan kan het toch niet zo zijn dat ik Hem laat wachten?’

In onze Godshuizen wacht God op ons.
Het is zijn huis.
Het huis waar wij bij Hem welkom zijn.

Maar ook de wereld is zijn huis.
Het huis waar wij tijdelijk mogen wonen.
Om het vervolgens weer door te geven aan onze kinderen.

God is ten principale altíjd de eerste.
God sprak en het was er.
Doordat God sprak is er leven mogelijk.

Al bij het begin van ons leven
spreekt God zijn ‘welkom’ uit
bij de doop van onze kinderen.

God blijft heel dit leven op ons wachten.
Als de wachtende Vader op zijn -verloren- zoon/kind
die ver van het (gods)huis is gedwaald.

De tafel staat klaar. In dat huis.
Goa sitten, God is all doar.

ds. Henriëtte de Graaf