Het hardstenen doopvont, dat vrijwel gaaf is gebleven dateert uit de tweede helft van de 15e eeuw. Het deksel ontbreekt. Rondom de rand van het doopvont zijn de afbeeldingen – waarschijnlijk - van de vier Evangelisten: Mattheus, Marcus, Lucas en Johannes geplaatst.

Het vermoeden bestaat dat de Gerfkamer van de kerk vroeger de doopkapel is geweest, waar het doopvont stond. Na de reformatie werd het doopvont niet meer gebruikt en is jarenlang zoek geweest, totdat het in 1893 werd gevonden in het aflezershuisje. Het diende – ondersteboven – voor de aflezers als verhoging. Dit aflezershuisje was een afdak aan de noordzijde van het koor, tussen twee steunberen, waar zondags na de dienst allerlei bekendmakingen werden “afgelezen” zoals: huwelijksaankondigingen, verkopingen, verpachtingen of bekendmakingen van de overheid. Men noemde het “bij kerkesprake bekend maken”.

Na wat omzwervingen werd het doopvont in 1962 op het koor geplaatst om weer te worden gebruikt waarvoor het destijds is gemaakt.