Het was Sinead O’Connor die in een filmpje op YouTube iets zei wat me raakte. Sinead O’Connor – wie kent haar (nog)? Zij is een bijzondere zangeres uit Ierland met een indrukwekkende en indringende stem, die eind jaren tachtig op jonge leeftijd al een paar grote hits had, met als bekendste ‘Nothing compares 2U’. Behalve muzikaal talent liet ze ook groot rechtvaardigheidsgevoel zien. Kunst stond voor haar niet los van activisme. Ze sprak zich uit tegen racisme en voor het recht op vrije keuze voor abortus. Enorme ophef ontstond toen ze live op televisie een foto van de paus verscheurde – als aanklacht tegen al het misbruik dat binnen de RK-kerk had plaatsgevonden. Iets wat in die tijd nog weinig bekendheid had gekregen, laat staan erkenning of excuses.
Voor O’Connor volgden hele moeilijke jaren. Niet eens zozeer omdat de mainstream muziekwereld zich van haar afkeerde – want de roem had ze nooit gezocht. Maar ze kreeg te maken met zware psychische problemen waarin haar eigen traumatische jeugd haar parten speelde. En ook ander leed is haar niet bespaard gebleven. Een jaar geleden verloor ze haar zoon door zelfdoding...
Zo zie je iemand die worstelt met het leven, langs hoge pieken en diepe dalen. En het gaat met vallen en opstaan. Daarin zijn geloof en spiritualiteit altijd wezenlijk voor haar gebleven. Van de katholieke kerk heeft ze wel afstand genomen, en daar kun je je in haar geval wel iets bij voorstellen. Nu is ze sinds een aantal jaren moslima. Maar wel op haar eigen manier: bij een interview verscheen ze in 2019 in een donkergekleurd gewaad met hoofddoek, maar dan wel met regenboogkleuren breed over haar bovenlijf.
Gebed
Wat me nu vooral zo raakte? Ze vertelde dat ze altijd bidt ze voor een concert. Elke keer ongeveer hetzelfde: ze bidt om vergeving; ze bidt dat ze niet ineens vreselijk moet hoesten op het podium en zichzelf belachelijk maakt; én ze bidt ‘Ik wil een priester zijn’.
Is dat geen heel vreemd gebed: ‘Ik wil een priester zijn’?! Op wat voor manier dan? Wat bedoelt ze daarmee? Ze zei daarover: ‘Een priester is iemand door wie je weet dat er een God is. Door priesters, ook al hebben ze tekortkomingen, weet je soms, ook al is het maar voor vijf minuten, dat er een God is; en dat er iets van troost is in de dood - en daarom ook in het leven.’
Zo bekeken vind ik het een prachtig gebed ‘Ik wil een priester zijn’: dat door heel je leven heen, met alle falen en vallen, pijn en problemen, dat daardoorheen toch door wie jij bent en wat jij doet, voor anderen soms iets van God mag oplichten. Dat je een bron van troost mag zijn.
Als je het zo leest, wie wil er dan geen priester zijn?!
Trouwens, niet voor niets kent onze geloofstraditie ook het ‘priesterschap van alle gelovigen’. In 1 Petrus 2:9 en Openbaring 5:10 worden alle gelovigen priesters genoemd. Oftewel, geloven doe je niet alleen voor jezelf, maar we zijn allemaal geroepen om in woord en daad (iets van) God bekend te maken.
Ds. Jelbert Versteeg